რადგან

არსებობს

დღეს

და ახლა

და მასში მოქცეული წელიწადი : ყველაფერი რაც იყო და აღარ უნდა ხდებოდეს მეტად, 

რაც ნათებად გადაგვდის თავზე და ხალიჩასავით ეფინება უკმაყოფილების მწვერვალებს 

საჩქარო ვალდებულებებს მოხმარების ვაი-ვაგლახსრომ ჭიანჭველების ჯარისკაცები დეზერტირობენ

ტოვებენ

ქალაქს

გამორბიან

სინათლისკენ გალავნის მძიმე ქვებში რომ ბუდობს მოლაშქრეთა მზერას რომ იპყრობს იმ დროს როცა

სალამანდრების სიმწვანე ჰკვეთს შუადღეს და სიკვდილს იზიდავს სიკვდილი კი ფესვების ქვეშ ახელებს

სიკვდილს რომ იცოცხლოს როცა სცნობენ მასა და მის სანუკვარ სიზმარს:

ცხადი

ნამდვილი

დღევანდელობა

და შორიახლოს დაბანაკებული მისი დემონები მაძღრად ჰკვებავენ აწმყოს მადლობის მწიფე ტოტებით

საკუთარ ხელით მოკრეფილი ტკბილი ნაყოფით მათი თათები გაწოლილან მაყვლის ფოთლებზე 

და თავებიდან მჩქროლავ სისხლს წოვენ მოთმინებით იქმნიან ამას ჩვენი თამამი და უსაგნო საუბრებისთვის

როცა

რაც ჩანს

და ყნოსვას სწვდება

რაც გვიღიტინებს და გვაწყებინებს ცემინებას და თვალების ხამხამს ბედნიერების წინაშე და  ცხელ ქვებზე

ხველას რადგან ჩვენ ვართ სალამანდრები და გვაკანკალებს სინათლზე გვაკანკალებს როგორც წვიმის დროს 

სავსე საგუბარს ვიდრე ერთხელაც ჩავიხვევით დაღამებამდე ნაკვერჩხლების გაღვივებამდე მაყვლის ფოთლების

დაჭკნობამდე

სიკვდილი

ფრთხილად

ჩაგვავლებს ყურში

და თავს ჩავქინდრავთ. 

Kaskade des Glücks

weil es
heute
gibt 
und jetzt 
und darin das zusammengeraffte Jahr: alles was war und nie mehr 
sein soll was als Glanz über uns kommt und als Teppich sich über 
die Spitzen des Missmuts die eiligen Pflichten den ganzen Jammer 
des Konsums breitet dass die Ameisensoldaten desertieren ihren 

Staat

verlassen
zu uns 
flüchten 
in dieses Leuchten in dem riesige Mauersteine das wandernde Sehen 
festhalten während das von Salamandern in den Mittag gesprengte 
Grün die Sterblichkeit anlockt und den Tod unter der Wurzel neckt den 
Tod mit dem sich leben lässt wenn man ihn kennt und seinen liebsten 
Traum:
das klare 
sichere 
Heute 
und seine am Rand lagernden Dämonen füttert mit dem Überfluss der 
Gegenwart mit Zweigen voll reifer Dankbarkeit mit selbst gepflückter 
Süße und ihre Pranken auf Brombeerblätter bettet die das kreisende Blut 
aus dem Kopf ziehen sie duldsam machen für unsere verwegenen Gespräche
über nichts 
als was 
man sieht 
und riecht
was kitzelt uns Niesen macht und Blinzeln vor Glück und Huschen über 
die heißen Steine weil wir Salamander sind uns schütteln vor Licht 
noch einmal uns schütteln wie randvolle Teiche im Regen sich kräuseln
noch einmal bevor die Nacht die Glut austritt die Brombeerblätter welken
der Tod
uns zärtlich
ans Ohr fasst
und wir nicken

თარგმნა ბელა ჩეკურიშვილმა