იცი ის მხარე, ლიმონის რომ ყვავის ხეები
და ნარინჯები ელვარებენ ცეცხლის ენებად?
მირტები წყნარად, მათ ზემოთ კი დაფნები დგანან -
იცნობ მათ განა?
არასდროს შემიხედავს
ამდენ უცხო სახლში აქამდე -
დამენახა მათი წიგნები - რას კითხულობენ,
საწოლები - სადაც ეძინათ,
ანდა ხედისთვის შემევლო თვალი
მათი ფანჯრიდან.
არ გახვიდეთ სახლიდან გარეთ,
ვირუსიაო
და ჩვენც დავრჩით,
არ დავტოვეთ თბილი კერია,
დათვებივით, ზამთრის ძილით რომ იძინებენ.
ასეთები უნდა იყვნენ !
თოვლივით სპეტაკნი -
ფრთებს აფარფატებდნენ
ახალშობილი ღრუბლის ქულებივით
ბულულაღრუბლებად.
მთვარის ყურება
მდუმარეთა ხელობაა. იჯდე
ისუნთქო, გულს აჰყვე-ჩაჰყვე.
den mond betrachten,
handwerk des schweigens. sitzen,
atmen, aus und ein
მრუმე წარსული ოქტავებად იძლევა ექოს.
იმედის კოშკი ჩამოიშალა.
შენი მსურს ვიყო -
იზრდება ჩემი ყვითელი თმა და კუბოს ფარავს.
