ცაცხვის  ქვეშ
- ვალტერ ფონ დერ ფოგელვაიდე (1170-1230)

ცაცხვის ქვეშ, ჭალაში
ჩვენ რომ საწოლი და

ტკბილი  ძილი გვქონდა ზიარი,

შეამჩნევთ გათელილ ყვავილს და ბალახებს,
სურნელი კვლავაც იქ ტრიალებს,
ღელეში, ტყის პირას,
თანდარადაი 

ბულბულიც უსტვენდა სიამით.

როცა მე მივედი, 
გადაშლილ მდელოზე, 
მიჯნური იქ დამხვდა, მელოდა.
როგორ შემეგება!
თითქოს ქალბატონი გამოჩნდა ყვავილთა ჩეროდან.
ეს ბედნიერება მუდამ თან გამყვება,
მაკოცა თუ არა? გჯეროდეთ,
თანდარადაი,
ტუჩების სიწითლე, სიწითლე აქამდე შემომრჩა. 

ასე მოიფიქრა,
ყვავილთა კონებით
დაეწნა საწოლი ზიმზიმა
გულით გაიცინებს, ამ ფერადოვნებას
თუ ვინმე გამვლელი იხილავს. 
ვარდებზე შეამჩნევთ,
თანდარადაი
თავი საით მედო იმ დილას.

ერთად რომ ვიყავით, 
ვინმეს რომ გაეგო, 
ღმერთი არ დაუშვებს, შემრცხვება.
და რას ვაკეთებდით, კარგსა თუ ღვთაებრივს,
ვერ იგრძნობს ვერავინ ჩვენს მეტი,
მხოლოდ ჩიტუნაა,
თანდარადაი, 
ამბის შემომსწრები, ჩერჩეტი.

მთარგმნელი: ბელა ჩეკურიშვილი

Under der linden
- Walther von der Vogelweide (1170-1230)

Under der linden
an der heide,
dâ unser zweier bette was,
dâ muget ir vinden
schône beide
gebrochen bluomen unde gras.
vor dem walde in einem tal,
tandaradei,
schône sanc diu nahtegal.
 

Ich kam gegangen
zuo der ouwe:
dô was mîn friedel komen ê.
dâ wart ich empfangen
hêre frouwe
daz ich bin sælic iemer mê.
kust er mich? wol tûsentstunt:
tandaradei,
seht wie rôt mir ist der munt.
 

Dô hete er gemachet
alsô rîche
von bluomen eine bettestat.
des wirt noch gelachet
inneclîche,
kumt iemen an daz selbe pfat.
bî den rôsen er wol mac
tandaradei,
merken wâ mirz houbet lac.

Daz er bî mir læge,

wesse ez iemen
(nu enwelle got!), so schamte ich mich.
wes er mit mir pflæge,
niemer niemen
bevinde daz wan er und ich
und ein kleinez vogellîn:
tandaradei,
daz mac wol getriuwe sîn.