კედელი

ქედანი იყო, რომ გამაღვიძა. შემომძახა სიჩუმეში,

პირველი მატარებლის გავლამდე, თავისი რბილი,

ღუღუნა ხმით, თეთრ კედელთან რომ გავიგონე. 

კიდევ ერთხელ ვუსმენ მის ხმას და კიდევ ერთხელ

ვბრუნდები უკან, იმ დროში, სადაც 

ისევ კვირაა და ივნისი და ისევ ისმის ქედნის ძახილი.

მივჩერებივარ თეთრ გალავანს და ვაყურადებ 

შიგნით სიჩუმეს, ხვიარა ღეროს ცოცვას ცხაურზე, 

თეთრი პეპელა რომ დაჰფარფატებს.

დაბრუნდი უკან, ფრთაქათქათავ, მომესალბუნე,

დამიხსენი ამ ძველი და უდარდელი დროის განცდისგან,

თვალის მოწყვეტას რომ ვერ ვახერხებ!

ქედანი იყო, კედელთან რომ გამომაფხიზლა.

ჩამომძახა თავისი, რბილი, ღუღუნა ხმით სიჩუმეში,

პირველი მატარებლის გავლამდე. 

შეხვედრა

არხთან თამაში გაემართათ ნემსიყლაპიებს.

უსწორმასწორო წყლის სარკეზე გადავიხარე,

ივნისი იდგა, იმ ადგილას მრუდეა შპრეე...

ყველა ტკივილი, ჩემს გულს ასე რომ ამძიმებდა,

უცებ მინელდა. მასთან შეხვედრას

აბა, როგორ წარმოვიდგენდი! 

მე ხომ უბრალოდ, ნაპირს მივდევდი,

არც გულში მქონდა რამე იმედი. მან კი,

იმ ერთ ლურჯ გაელვებაში, ჩემს

ორმოცდათოთხმეტ წელს რომ იტევდა, 

დასერა ფრთებით წყალი და წამი 

სამარადისოდ გამოიმეტა.

გერმანულიდან თარგმნა ბელა ჩეკურიშვილმა

Die Wand

Die Ringeltaube war es die mich weckte in der stille 

Vor der ersten bahn rief sie nach mir mit ihrer hohlen

Stimme wie ich sie vor der weißen Wand vernahm.

Noch einmal höre ich den Ruf der Ringeltaube noch

Einmal höre ich u. bin zurück u. immer ist es Sonntag

Immer Juni u. immer tönt der Ruf der Ringeltaube

u. ich starre auf die weiße Mauer u. ein schweigen 

ist in einem Raum u. wicken Ranken um ein

Eisengitter u. ein Kohlweißling irrt daran empor

Komm zurück zu mir, Kohlweißling, streif mich 

Noch einmal mit dem weißen Klein u. löse mich

Aus meiner großen starre für eine kurze leichte Zeit.

Die Ringeltaube war es die mich weckte wie ich sie

Vor der weißen Wand vernahm rief sie nach mir mit

Ihrer hohlen Stimme in der stille vor der ersten Bahn. 

die Begegnung

nah bei der Schleuse zuckten die Libellen…

ich beugte mich über den trägen Spiegel,

es war im Juni an der krummen Spree, u.

was ich einmal erlitten hatte, tat in diesem 

Moment nicht mehr weh. Ich war auf sein

Kommen nicht vorbereitet. u. dachte, ich 

Kann hier am Ufer gehen, ohne ihn einmal 

Im leben zu sehen. aber in einer blauen

Sekunde in meinem vierundfünfzigsten

Jahr strich er über das stehende Wasser

u. war im nächsten Moment nicht mehr da.