ჩარაზული კარი და კლიტე,
კიბის ჩრდილები,
ლითოგრაფიებზე, ონლაინ
ვუყურებ:
ბოლოს ყველა კარი იღება.
როცა მაჩვენებ დახურულს
და ყრუს და დაგმანულს,
გჯერა (მაჯერებ),
გაიხსნება, უნდა მხოლოდ დავაკაკუნო,
ხელი ვკრა, განზე გადავწიო
რაზა, ურდული
სულ ერთია, რა არის იქით, რა მელოდება,
თუ ღიაა, სინათლეც მოჩქეფს -
გჯერა (მაჯერებ)
და შუქს გაშლილ ფრთებივით მიფენ
ზღურბლზე,
და აი: ჩრდილები ქრება,
ჩემს წინ ფრინველის
და გახსნილი კარების ფრთები
ირხევა,
მრჩება მხოლოდ გასვლა, ერთი აქნევა...
კლიტე აღარ ჩანს
კლიტე თავის რიგს ელოდება:
იქნება, ეჭვი შემეპაროს,
კარს ხელი ვკრა და
მომდევნო ლითოგრაფიისკენ გადავინაცვლო.
*Helene Bautista - თანამედროვე ფრანგი მხატვარი.
Unlocked, eine Lithographie von Helene Bautista
Versperrtes Schloss, versperrte Tür
Schatten der Treppe
auf der Lithographie, die ich
auf dem Bildschirm sehe:
Am Ende gehen alle Türen auf.
Wenn du mir etwas Verschlossenes zeigst,
etwas, das taub und verriegelt ist,
glaubst du selbst und lässt mich glauben,
tut sich alles auf, wenn ich nur klopfe,
wenn ich die Türe mit der Hand aufstoße,
den Riegel auf die Seite schiebe,
ganz gleich, was meiner dahinter wartet,
geht die Tür auf, strömt das Licht ein,
glaubst du selbst und lässt mich glauben,
breitest Du mit Licht, wie Schwingen, nun die Diele vor mir aus:
Und die Schatten sind verschwunden,
Türen gehen wie Flügelschlagen
und ich kann hinaus, mit Schwung…
Schloss ist keines mehr zu sehen,
wartet nur auf den Moment:
kann daran vielleicht nicht glauben,
stoß die Türe mit der Hand zu,
klicke mich zum nächsten Bild.
Nachdichtung von Norbert Hummelt
Aus : Das Kettenkarussell. 2021. Verlag das Wunderhorn.