Poetry

ბელა ჩეკურიშვილი / Bela Chekurishvili : ხოჭოები Marienkäfer und Schwarzkäfer

  Luiza Laperadze´s Art.

 

ჭიამაია გოგონები 
არ უკადრისობენ იყვნენ ხოჭოები,
თუნდაც ფრენა სულ არ შეეძლოთ,
მთავარია წითელი კაბა და ზედ კოპლები,
დეიდების აღტაცება,,
ბებიების გულში ჩაკვრები. 
 
ხოჭოები, მოლაპლაპე შავი ზურგებით
სხედან აივნის კუთხეებში
და ვერ ხვდებიან,
საბედისწერო შეცდომა რომ დაუშვეს
და სწრაფად უკან უნდა გაიქცნენ - 
ვიდრე დეიდებს და ბებიებს არ შეუნიშნავთ.
 
მაგრამ თუკი ამღერდებიან
(და მათ ეს ერთხელ უკვე შეძლეს, ფირფიტები არიან მოწმე),
ჭიამაია გოგონები დაიძრობენ კაბიდან კოპლებს, 
ტანიდან კაბებს
და მფეთქავი კანით შთანთქავენ ნიაღვარად დაძრულ სამყაროს,
ხოჭოების ხმები რომ ავსებს
და არწმუნებთ strawberry fields forever,
ჭიამაიებს დეიდებად და ბებიებად გადაქცევა 
არ ემუქრებათ. 
 
 
 

Wenn man kleine Mädchen Marienkäfer ruft,

protestieren sie in der Regel nicht,

wenngleich sie selten fliegen können.

Es kommt auf das rote Kleid an

mit den schwarzen Tüpfeln,

damit stimmen sie ihre Tanten euphorisch

und kriegen dicke Drücker von den Omas.

 

Die Schwarzkäfer mit den glänzenden Rücken

hocken in Ecken auf dem Balkon

und wissen nicht, was sie falsch gemacht haben.

Doch besser machten sie sich davon,

ehe die Omas und Tanten kommen.

 

Wenn Schwarzkäfer freilich singen könnten

(wie’s schon mal der Fall war, wie Schallplatten zeigen),

dann rissen sich all die Marienkäfer kreischend

die Tüpfel von ihren Kleidern,

zerfetzten die Fummel an Armen und Beinen,

und ritten mit ihrer schimmernden Haut

auf dieser Welle, so wild und so laut,

die voll von den Stimmen der Schwarzkäfer ist,

die Erdbeerfelder für immer beschwören,

wo niemals Tanten oder Omas stören.

 

 

Nachdichtung von Norbert Hummelt


Scroll to Top
Scroll to Top